Normaal zeg ik altijd ja het gaat goed, ook al is dat wel eens niet zo maar op het moment zit ik er gewoon even doorheen.
Zoals m'n maatschappelijk werker al tegen me zegt,.. Jessica je mag je verdriet en pijn toestaan en ook laten zien.
In het begin werd ik geleefd en nu is de tijd aangekomen van het besef en het allemaal een plaatsje geven en het verwerken. Dat gaat met vallen en opstaan en m'n emoties worden alle kanten opgeslingerd.
Verdriet, blijfschap, boosheid, gelukkig, ongelukkig je kan het zo gek niet noemen maar het komt allemaal voorbij...
Bv super blij dat mijn haren weer aan het groeien zijn.. Maar oh zo verdrietig dat ik me nu heel mannelijk voel :( om maar een voorbeeld te noemen.
Daarnaast voel ik me verminkt, gevangen in het lichaam van een oude vrouw, en het is iedere dag een gevecht op verschillende vlakken,.. Je hebt geen idee.
De berg zullen we beklimmen op wat voor manier dan ook...
Dit was dan een ' klein' stukje mijn weg "
Geen opmerkingen:
Een reactie posten